قهوه های صبح تنهایی
ناهار های فراموش شده
شام های یک نفره
بدون هیچ امیدی
یادم افتاد مردم چقدر از تنهایی میترسند
چقدر نگران تنها بودن خودشان هستند
و چقدر وحشت دارند که روزی مثل من زندگی کنند
لپ تاپ را از کیفم در می آورم
فیس بوک را باز میکنم
تا دوستی مجازی با لبخندی مجازی و مهربان :) را ببینم
و فعلا صورت مسئله را پاک کنم
نظرات شما عزیزان:
دو شنبه 20 آذر 1391برچسب:,
توسط |
You are the light when there is no sun.
You are the rainbow after the rain is done.
You are the star that twinkles in the night.
You are the moon that glows so bright.
You are the wind that whistles my name.
You are the love when the world is the same.
You are the flowers the bee's never miss.
You are the beach the warm sun kisses
maryam.miny@yahoo.com
